Als je je hart laat spreken…

Afgelopen zaterdag was het dan zover: ik mocht als ceremoniële ambtenaar mijn zusje en haar lief trouwen bij de prachtige beachclub La Parade in Kijkduin. Helaas benoemt de gemeente Den Haag geen ‘babs-voor-één-dag’. Dat betekende dat een officiële ambtenaar dé vraag stelde en zorgde voor de handtekeningen onder de huwelijksakte. Uiteindelijk zijn dat ‘slechts’ de formaliteiten. Ik had de eer om dit hele speciale bruidspaar en hun familie en vrienden mee te nemen in hun liefdesverhaal.

Ik ben heel close met mijn ‘kleine’ zusje. Ondanks dat zij 13 jaar jonger is, zijn we beste vriendinnen. En onze mannen kunnen het ook goed vinden met elkaar. Toen we afgelopen jaar samen een weekje naar de Côte d’Azur gingen, mochten we zelfs getuigen zijn van het aanzoek. Ik weet dus wel hoe zij elkaar gevonden hebben en hoe ze samen in het leven staan. Een mooie en passende huwelijkstoespraak gaat wat mij betreft echter niet alleen over hoe twee mensen elkaar hebben leren kennen. Natuurlijk is dat altijd een leuk verhaal om te delen met de aanwezigen. En wat ik ook wil overbrengen op dit ene bijzondere moment, is wat het paar voor elkaar betekent en wat hen bindt.

Hoe hebben jullie elkaar ontmoet? Dat is een vraag die bruidsparen vaak makkelijk kunnen beantwoorden. Meestal ook wel met een of twee leuke anekdotes erbij. Waarom is de ander zo speciaal voor jou? Dat is blijkbaar toch wat lastiger. Want ja… hoe zeg je dat? Het is een gevoel. En voor de een is het wat makkelijker om dat onder woorden te brengen, dan voor de ander. Dat kun je dan ook niet zomaar ‘on the spot’ even zeggen. Dat heeft vaak even wat tijd en aansporing nodig. Het is soms ook makkelijker als er niet iemand naast of tegenover je vol verwachting naar je zit te kijken. Ik had gevraagd of ze een brief (of e-mail) aan of over elkaar wilde schrijven.

“Maar ik ben niet zo goed met woorden”, zei mijn aanstaande schoonbroer. En laat dat nou ook helemaal niet nodig zijn. Ik merk dat mensen veel te veel nadenken als ze over hun gevoel praten. Op zoek naar de perfecte woorden. Deze bruidegom ook. Hij stelde onze (bel)afspraak steeds weer uit. Het was inmiddels een week voor de grote dag. Ik zou de toespraak in het Spaans laten vertalen omdat de schoonzus van de bruidegom Spaanse is. Dus er was eigenlijk geen tijd meer. Hij wilde het doorschuiven naar de volgende dag. “Ik regel het wel”, zei ik aan de telefoon. Ik knoopte een praatje aan over de laatste voorbereidingen en vroeg tussendoor waarom hij eigenlijk met mijn zusje wilde trouwen.

“Met haar wil ik huisje, boompje, dierentuin! Trouwen was nooit zo mijn ding, maar ik wil haar mijn vrouw noemen en dan voor de komende 80 jaar. Met al haar wilde ideeën en chaos, is ze mijn rust. Ze voelt me aan en houdt me een spiegel voor. Ik heb veel lieve vrienden en sommigen kennen mij goed en toch kennen ze allemaal maar een stukje van mij. Zij kent alles. Zij is mijn beste vriend.”

…

Dat waren zijn eigen woorden. Ik heb er niks aan toegevoegd. Als je je hart laat spreken, zijn de woorden altijd goed. Dan kan niemand anders het mooier zeggen.

Mijn zusje had zelf al aan mij verteld: “Samen kunnen we genieten, huilen, werken, schelden, steunen en vieren. Mét elkaar en niet tegenover elkaar. Want ook al is alleen soms lekker rustig, samen is alles veel leuker.”

Ik heb die prachtige woorden enkel nog samengevoegd met wat ik al wist en er natuurlijk ook een persoonlijke touch aan toegevoegd. Een welgemeend advies als ervaringsdeskundige aan alle bruidsparen:

“Bedenk dat je elkaar nu kiest als reisgenoten in dit leven. Hier stap je samen in. En toch loopt jullie route niet altijd parallel. Soms buigt de een even af, soms gaat de ander sneller, soms staat een van jullie even stil. Wacht dan weer op elkaar en neem elkaar mee. Heb oog en oor voor elkaars ervaringen, wensen en behoeften. Blijft dat doen en kies dan steeds weer om samen verder te reizen.

Ik hoorde laatst in een film de volgende quote en daarmee wil ik graag afsluiten:

En als je anders wordt, dan je nu bent, dan houd ik van wie je geworden bent.”